nadip

nadip

Opublikowane 26.05.2021 przez Admin

Tam właśnie mieścił się „zajazd”, zwany „Warszawskim”, używający zasłużenie jak najgorszej w mieście opinii.

Kuchnie elektryczne z piekarnikiem - Łkając, Korotkow spojrzał na szare niebo, szybko mknące nad głową, zachwiał się i zawołał boleściwie: — Dosyć.

Nowy idiotyzm. Lecz pono coś gorszego teraz nam zagraża, Bo chociaż kto zabije człeka, co się zdarza, Jakiego tam chudzinę, bez możnych mścicieli — To ucieka, kraj rzuca, krewnych, przyjacieli. Widzę słuszność tego upomnienia, ba, widzę ją bardzo dobrze: jeszcze prościej wszelako i dorzeczniej mógłby mi ktoś powiedzieć, w jednym słowie: „bądź mądry”. Żałuję, nie wiem już po raz który, żem nie napisał do niej wyraźniej. Po 15 latach ofiarnej pracy dobry pedagog stracił już połowę swojej wartości fizycznej, a tu jeszcze się wymaga odeń wysiłków i poświęcenia. Podszedł do Rebeki i powiedział: — Bądź tak dobra i daj mi się napić z twego dzbana.

---

pila reczna

Opublikowane 31.01.2021 przez Admin

Ledwie nogą zstąpił z kałamaszki, wciągnęła go Oleńka do swej komnaty i opowiedziała mu wszystko, co jej HasslingKetling powiadał. Najwcześniej Cezary Jellenta, bo już w Forpocztach, pośrednim winowajcą panującej płaskości duchowej czynił wielką plejadę pozytywistów. Wtedy ja do tego chorego: — Idź do Olgi Pietrownej. Jeśli pani wybierze po parę sztuk najpotrzebniejszych rzeczy — nie ośmielę się ich opisywać takiej damie jak pani, ale rozpozna je pani od razu — i przepierze je pani w balii podczas naszej przeprawy, będzie to dla pani przyjemność, jak to pani słusznie powiedziała, a dla mnie prawdziwa pomoc. — Hraju, pane — odpowiedział Kozak, podnoszą wynędzniałą twarz. Ten męczennik umiaru odczuwał boleśnie każdy wyskok dowcipu, tak jak wzrok delikatny cierpi od zbytniego światła.

— Puśćcie mnie, abym napił się jego krwi… — Gdzież on jest teraz — pytał Mefres. Tymczasem lud na klęczkach Anioł Pański mowi, Upraszając o wieczny pokój grzesznikowi; Sędzia obchodzi gości i wiejską gromadę, Wszystkich do Soplicowa wzywa na biesiadę. Przebyli swoje koło i muszą odejść, i sama Młoda Polska pójdzie o swoich już siłach… i rozwinie wielki sztandar Mickiewicza miej Polskę w sobie — to będziesz miał ją i koło siebie, braterstwa ludów słowiańskich nie rządów, nie primirenja z moskiewskim rządem… Jest nadzieja, że założymy od 1 października br. A prócz tego ta gorycz i to rozżalenie, które po spotkaniu się z ludźmi napełniły jej serce, zalały je teraz jeszcze silniej. Ciągnie król oręż jego, wnet w rękach Atryda Wydarta z Ifidama rąk została dzida. Tu znowu poczęła jęczeć — następnie wezwała nas, byśmy poszli zobaczyć nieboszczyka, bo już go oblekła i „taki piękny, jak malowanie”. Wieczorem goście, którzy bywali już nieraz na ucztach Petroniusza i wiedzieli, że w porównaniu z nimi nawet uczty cezara wydają się nudne i barbarzyńskie, poczęli się schodzić tłumnie, nikomu zaś ani przez myśl nie przeszło, by to miał być „symposion” ostatni. Dla skuteczniejszego spełnienia swej missyi, pani Rzepska za powrotem do domu, dopuściła się niewinnego przestępstwa tj. : wyblanszowania niezbyt bladego z natury oblicza swego, skropiła bujny biust swój, na którym mogła w razie pomyślnego obrotu rzeczy, spocząć głowa barona, wonnemi olejkami, przyczerniła lekko przerzedzone brwi. Dalszą rozmowę przerwał sługa, który oznajmił, że wieczerza podana. — Zdrowie gospodarskie — huknęli oficerowie.

---

narzedzia do garnirowania

Opublikowane 23.02.2021 przez Admin

Nazywał ją lalką, manekinem, miał do niej złość za owego lekarza, który dla niej zmarniał gdzieś, gdzie pieprz rośnie — lekceważył ją i nie lubił jej. Góry wysokie. Prócz skrzypienia kół, przerywały ją dwa tylko głosy: sapanie dzierżawcy, zakopanego w płaszczu szopowym i parskanie koni, którym szron nozdrza zapychał. Poruszane wiatrem liście głaskały mnie po twarzy, a ja patrzyłem w ogromne niebo i z niezgłębionym zadowoleniem wyobrażałem sobie, że mnie — wcale nie ma. — Ten powiada — odezwał się cesarz — że chce jako pierwszy zginąć i ten powiada, że chce najpierw zginąć. Kiedy zacznie ta łódka maluczka to skakać do góry jak piłka, to zapadać jakoby w przepaść, a dokoła morze huczeć i grzmieć, i ryczeć, a bałwany z okrutnym rykiem i szumem przewalać się na nas, że w jednej chwili woda się z nas lała — tedy groza i trwoga śmiertelna mnie zdjęła i truchlejący, zamknąłem oczy, trzęsąc się jak listek osikowy, bom nigdy na morzu jeszcze nie bywał, i kiedy na lądzie nie miałem bojaźliwej duszy, teraz ze strachu prawie że omdlewałem. parasolka na balkon

Ale jest przecie w Krakowie umiłowana siostra królewska księżna Ziemowitowa — do niej się udajcie.

---

bufet barowy

Opublikowane 15.06.2021 przez Admin

Kiedy natrafiamy na takie stoiczne wyskoki, jak rzeczenie Antystenesa: Μανειην μαλλον η ηοθειην, „wolę być raczej wściekłym, niż rozpustnym”; kiedy Sekscjusz powiada „że woli raczej szaleć z boleści niż z rozkoszy”; kiedy Epikur jakoby pieści i hoduje swą pedogrę; kiedy, odtrącając spokój i zdrowie, z weselem serca wyzywa cierpienie i, gardząc mniej dotkliwą boleścią, nie racząc walczyć z nią i przezwyciężać, pragnie i przyzywa silniejszych, bardziej piekących i godnych jego: Spumantemque dari, pecora inter inertia, votis Optat aprum, aut fulvum descendere monte leonem: któż nie osądzi, iż są to wybryki ducha wyważonego z osi Dusza nasza nie umiałaby ze swego siedziska sięgnąć tak wysoko; trzeba, by opuściła je i wzleciała i aby, zrywając wędzidła, uniosła i porwała człowieka tak daleko, iż sam później dziwuje się własnym uczynkom. Każda z jego drobnych kradzieży miała jakąś wymówkę. Herezya barona zmieniała zupełnie sytuacyę, sumienie jej na ten przypadek nie było przygotowane, nie miało jeszcze stanowczej decyzyi, a tu do decyzyi mało zostawało czasu, gdyż właśnie w dniu, w którym pani Cezarowa zakupiła mszę śtą na intencyą barona, miało nastąpić to rendezvous, pierwsze rendezvous w życiu pani radczyni. — Ognia Wystrzały ze wszystkich rusznic, jakie miała szlachta, huknęły naraz; ale jeszcze echo ich nie odbiło się o zabudowania, gdy znów rozległ się głos pana Wołodyjowskiego: — Biegiem — Bij, zabij — odkrzyknęli laudańscy rzucając się naprzód jak potok. Byłeś mi jako brat i przyjaciel i okupu nijakiego od ciebie nie wezmę. I zaraz potem zjawił się król Dawid.

---

---

---

---