no fry

no fry

Opublikowane 21.03.2021 przez Admin

O ileż więcej posiadałem Albertynę dziś Były dnie, kiedy dzwon bijący godzinę miał na kręgu swojej dźwięczności tarczę tak świeżą, tak mocno nasyconą wilgocią lub światłem, że stawała się jakgdyby transpozycją dla ślepych, lub, jeśli kto woli, muzycznym przekładem uroków deszczu lub czaru słońca. APOLLO Więc goń go Więc przedłużaj swoją twardą drogę PRZODOWNICA CHÓRU Niech nawet słowo twoje czci mojej nie kala APOLLO Od czci twej — nie wiem, jakiej — trzymałbym się z dala. Jakim sposobem przedmiot o takich cechach odrywa się od indywidualnego podłoża jego sprawcy, doprawdy nie wiem, chociaż niejedno w tym względzie czytałem. Długa przechadzka Eugeniusza miała w sobie coś uroczystego. — Na Polluksa… Bo jeśli taki Chilo im się nie oparł, któż im się oprze Jeśli myślicie, że po każdym widowisku nie przybywa chrześcijan, tedy z waszą znajomością Rzymu zostańcie kotlarzami lub zacznijcie brody golić, wówczas bowiem będziecie lepiej wiedzieli, co lud myśli i co się w mieście dzieje. Dość już braków w samym dziele, bym jeszcze miał nastręczać krytyce braki mej osoby.

zestaw do zamiatania - Takim był i Kuklinowski.

— Miałże starosta gości jako na rzeź wydać Na to książę zwrócił się do Zygfryda i rzekł: — Patrzcieże, w co się sprawiedliwość w waszych uściech obraca i zali wasze wykręty nie obrażają Boga Lecz surowy Zygfryd odrzekł: — Pan de Bergow musi być z niewoli wypuszczon, albowiem mężowie z jego rodu bywali starszymi w Zakonie i wielkie Krzyżowi oddali usługi. Na muzykę tylko bardzo są łakomi i głosu piszczałek, po całych dniach słuchać zwykli. Henryk Sienkiewicz Krzyżacy 140 — Daj mi teraz spokój, bom słaby. Nie czytał dzienników, nie rozmawiał z nikim, ale z zasady nie szanował władzy cywilnej, której działania nie znał. Rozumiem jeszcze, że można uczynić sobie religię z piękności w ogóle, ale czynić ją sobie z piękności własnej, jestto przygotowywać sobie nieszczęście. Dom, w którym się mieści gospoda mieszczańska, należy do pani Vauquer i znajduje się przy końcu ulicy NeuveSainteGeneviève w tym miejscu właśnie, gdzie grunt zniżający się ku ulicy Arbalete tworzy tak raptowną pochyłość, że konie rzadko wjeżdżają na nią. Nie wiedział sam, co ma myśleć; zrozumiał tylko jedną rzecz: oto, że staremi kluczami mnie nie otworzy. — Z waszego powodu Żydzi nie mogą kroczyć słuszną drogą. O ile bowiem w danym wypadku nie umówiono się po szczególe inaczej, walka taka toczy się ze wszystkim między czterema: jeśli twój sekundant padnie, już masz tamtych dwóch na karku i słusznie. Archiwariusz Lindhorst zniknął, ale zaraz pojawił się znowu, trzymając piękny, złoty puchar, z którego wykwitał wysoki, błękitny, trzaskający płomień. — Wstąpię do ciebie — rzekł Petroniusz.

---

stol nierdzewny

Opublikowane 18.02.2021 przez Admin

Baśce czupryna spadła całkiem na oczy, więc nie było można poznać, co myśli, ale siedziała także cicho. Czech począł kiwać głową na znak, że siłą nie będzie puszył, ale jej też i na Niemców nie poskąpi — a Zbyszko uśmiechał się w dalszym ciągu, ale już nie do giermka, tylko do własnych myśli. I syn Odysa zmówił modlitwę strzelistą. A teraz w dom swój wejdę, przywitam swe bogi, Co precz mnie stąd wysławszy, znów mnie powrócili. — Tedy jestem o ciebie spokojny. Pyta go rabi Eliezer: — Akiwo, czym się różni dzisiejszy dzień od pozostałych dni — Wydaje mi się, że chawerim będą się trzymali daleko od ciebie.

Za późno już było, aby zakwitło ziemskie szczęście. Ona zaś prędko biegnie do sypialni i siada przy tym samym oknie. — Tak jest — zawołał Kanneberg — to regularny żołnierz Zawrócili jakoby na mustrze. Twarz miał pucołowatą, czerwoną, a i na całej osobie znać było, że sobie na jadło nie żałował. Na wodzie i na niebie panował spokój; dusza Fabrycego nie mogła się oprzeć tej cudownej piękności; zatrzymał się, potem usiadł na skale, która wcina się w jezioro, tworząc mały przylądek. Ponadto wprowadza do umysłu element intelektualnych sprzeczności i w ten sposób zasiewa ziarna, z których wyrasta zwątpienie, matka niewiary…”. — I artyleria pod panem Korfem: dwa regimenty. Z ust jednego przywódcy wyszły wszystkie słowa. W dalszych zaś okolicach kraju roiły się oddziały konfederackie, kupy zbrojnego chłopstwa, tak że podjazdy z obozu po żywność wychodzić nie mogły, bo tuż za obozem pewna śmierć czekała. Ta myśl mi jednak wraca. — I nie pójdę jutro do szkoły — Nie pójdziesz.

---

unox logo

Opublikowane 05.01.2021 przez Admin

I doszedłszy do takiego przekonania, Jonadab wziął pióro i napisał do przyjaciela krótki list następującej treści: „Przyjmuję twoją propozycję. — O nie nie zaraz… — odparł Geist. — Za chwilę sam to pojmiesz. Okazały się zamknięte. Stwierdziwszy istnienie owej gry, ze sprawnością doskonałego aforysty wyrzuca Irzykowski mnóstwo przykładów sytuacji psychologicznych. Ale dekadencja to także stan kultury i psychiki współczesnej. Hermetyczny nie był nigdy i martwe wieńce poety hermetycznego nigdy mu się nie marzyły w poetyckich programach. A oni podnieśli się natychmiast i jęli śpiesznie przekręcać na sobie skórzane pasy, nim jednakże chwycili za rękojeści, Zbyszko rzucił na stół rękawicę i mówiąc przez nos, jak mieli zwyczaj mówić rycerze przy wyzwaniu, ozwał się w następujące, niespodziane dla nikogo słowa: — Pakliby który z was dwóch albo z innych ludzi rycerskich w izbie będących przeciwił się temu, iże najcudniejsza i najcnotliwsza dziewka na świecie jest panna Danuta Jurandówna ze Spychowa, tego pozywam na walkę konną albo pieszą do pierwszego klęknięcia alibo do ostatniego tchu. Kiedy ma tylko milion w skarbcu, a potrzebuje dwóch, starczy mu wytłumaczyć ludowi, że jeden talar wart jest dwa, i wierzą temu. Pójdź, głoś w niebie, żeś bogów pokonała posła, Żeś nade mną wygraną bez boju odniosła». W pierwszym szeregu, nieco od prawej strony, uwijał się pod buńczukiem jakiś potężny mąż z buławą w ręku. czy płacić mandat z fotoradaru

Podobny fakt poetycki zaszedł również między Przybosiem a Słowackim, i to w związku z Hymnem.

---

laserowy termometr

Opublikowane 13.06.2021 przez Admin

Symbolizm w literaturze wywołał nawet parę naśladowań, jak np. Każdy z osobna swojej wódz przoduje rzeszy, A najgłębsze milczenie w tylu mężów tłumie: Sądziłbyś, że tak liczny lud mówić nie umie. Jest to już tak nudne i głupie, że nie wiadomo, czy śmiać się, czy ziewać. Religia jest nie tyle sposobem uświęcenia się, ile przedmiotem dysput dla całego świata. Prawo nie dlatego godne jest szacunku i posłuchu, że jest sprawiedliwe, ale że jest prawem; jedynym źródłem jego powagi jest obyczaj, dlatego winni jesteśmy bezwarunkowe poddanie obyczajom, w którychśmy się urodzili: oto credo Montaignea. Skoro bowiem naród ten przez sto kilkadziesiąt lat niewoli nie zginął, lecz się rozrósł i spotężniał w sobie, to już nigdy pod jakąkolwiek dyktaturą zewnętrznego sąsiada nie uleży. — Broniliśmy naród, który chciał się ochrzcić, przeciw napaściom i niesprawiedliwości. Tymczasem my, niegodni, zanosząc nasze prośby, polecamy się najusilniej łaskawym względom Waszej Dostojności, pokładając ufność w jego dobroci, po której i na przyszłość wiele sobie obiecujemy…” Byli przy czytaniu tego listu obecni: Wrzeszczowicz, Sadowski, Horn, gubernator krzepicki, de Fossis, znakomity inżynier, na koniec książę Heski, człowiek młody, wyniosły bardzo, który, lubo podkomendny Millera, chętnie mu swą wyższość okazywał. Gdy to rzekł, ku domowi kroki swe zwrócili I wnet pięknej komnaty progi przestąpili, Gdzie Telemach z pomocą pastuchów co żywo Krzątał się, wino mieszał i krajał mięsiwo. Dojechaliśmy nareszcie na Mokotowskie pola. „Siedzą na krzesłach wypchani swoim doświadczeniem, światopoglądem, wykształceniem.

---

---

---

---