i tonic

i tonic

Opublikowane 22.06.2021 przez Admin

— Na ząbki, mówisz Powiedz mi, czy ja bardzo wtedy chorowałam — O, bardzo ciężko… Czemu płaczesz… Nie — nie chorowałaś wcale… Czemu ty płaczesz… — Dlaczego ja wtedy nie umarłam — Dziecko moje, nie mów tak — bo grzeszysz. Myślałem: „Boga nie ma, życia zagrobowego nie ma, na tamtym świecie nie ma więc nagrody dla tej staruszki, ale i na tym świecie też jej nie będzie, bo nim wnuczek się odwdzięczy — babka umrze. Otoż ja was obronię, i jak będzie śledztwo, Słowo uczciwe, że dam za wami świadectwo. Od wypitego wina zakręciło mu się w głowie. „Trzeba, panie Janie — a więc można”. Niełatwo matce oderwać się od gospodarstwa, biec do biura z odległej ulicy; a ile się natroskała: czy aby wyślą, czy miejsc nie zabraknie, a może na próżno się trudzi Po co tyle troski i zachodów Po to, by dziecko na wsi przyszło nieco do zdrowia.

deska drewniana do serwowania - Przyroda przeważnie znajduje się na obwodzie naszego pola widzenia, którego środek zajmują pojedynczo, samowtór lub w większych grupach dramatis personae.

Karawana do Turek Biegłem za Worobą, nie wiedząc dokąd; najpierw ku Bosackiej furcie, od furty wzdłuż miejskiego muru aż do Ormian, od Ormian znowu popod dom pana Stancla Szolca nazad ku ulicy Bożego Ciała, aż nareszcie widzę, żeśmy zrobili jakoby koło i dobiegamy do tylnej bramy kamienicy pana Spytka. Przez wyrafinowaną dyskrecję. Rozróżnienie tutaj zaznaczone jest czysto logiczne: w rzeczy samej jak i co zlewają się w absolutną, nierozłączną jedność i indywidualność twórczą poetyartysty”. Płyta porfirowa ze złotym garnkiem gdzieś znikła, a na jej miejscu, na środku pokoju, stał pokryty fioletowym aksamitem stół, na którym znajdowały się znane Anzelmusowi przybory do pisania, obok zaś stało krzesło z poręczami, pokryte taką samą materią. — Za fajczarnią — nie wiem, czy uważałeś, gdzie ona stoi — ile razy ma być coś złego, tyle razy pokazuje mi się mysz przez kilka dni z rzędu. „Bo jadłem świata tego zatrute kołacze” — mówi pacholę. „Twórz, czarujące bydlę, właź na chaosy wierszem, rozkładaj zlepki świata na rzeczy czyste i pierwsze”. Ten mu tak odpowiada: — «Miły Deifobie I przedtem lgnąłem sercem najwięcej ku tobie, Przenosząc cię nad wszystkich z matki naszej braci; Lecz za to jak ci równie Hektor się wypłaci Żaden się wyjrzeć z murów nie może ośmielić, Tyś sam niebezpieczeństwo moje przyszedł dzielić». Nie mogłem uwierzyć, że naprawdę tak myślał. Za mą pomocą, znajdzie wstęp w najpierwsze domy, A kiedy będzie ważnym osobom znajomy, Dostanie urząd, order; wtenczas niech porzuci Służbę, jeżeli zechce, niech do domu wróci, Mając już i znaczenie, i znajomość świata. Tymczasem ojciec zaniemógł i wkrótce umarł.

---

krajalnice maga

Opublikowane 07.01.2021 przez Admin

Co się zaś tyczy autora Marii, ten w tym czasie albo jeszcze był zagranicą, albo dopiero co był powrócił. Ale kiedy się obaczył, że te wszystkie mądre słowa i przestrogi jakby na wodzie pisał, i że mnie od zamysłu nie odwiedzie, już mi tylko rozmaite dobre rady dawał i sposoby wskazywał, jak sobie poczynać, a bardzo żałował, że w onym mieście Mezembrii żadnych znajomych kupców Ormian albo Greków nie ma, aby mnie listami opatrzeć. Nie pozostało więc mędrcom nic innego, jak tylko odprawić egipskich mistrzów. Powiedz — spytał nagle — czy twoja znajoma Wizbergowa pobożna kobieta — O, jak patyna — Poczciwa, prostoduszna — Niesłychanie; ale cóż to ma za związek z hrabianką — Chcę jej oddać ją w opiekę. Nastało milczenie. — Jej to może być niepotrzebne, ale jej będzie miła pamięć twoja, ona będzie ci wdzięczna i wyprosi ci łaskę bożą.

Skuropatwienie jastrzębia. I posłuszni rozkazom Boga aniołowie umieścili ją w gwiazdozbiorze Plejady. W grubym murze spichlerza było wgłębienie, przy którym kilka schodów wiodło do niskich żelaznych drzwi. Tak poeta robiąc Beatrycze przedmiotem zawiści samych niebios, na ziemi przyznaje jej moc cudowną; kiedy idzie ulicą miasta, tłum ludu zabiega jej drogę; każdy przerażony jej nadziemską skromnością, jej pokorą, spuszcza oczy ku ziemi; ona jednym spojrzeniem daje spokój, upokarza dumę, rozbraja zawiść, każe zapominać wzajemne urazy; sam poeta po każdej z nią rozmowie czuje w sobie wewnętrzną poprawę, odchodzi od niej lepszym. — Tak waćpanna myślisz — spytał z radością mały rycerz. — Ludzie dobrze o tamtym księdzu mówią — rzekł ojciec Kaleb. Ale byli to właśnie kozacy ze stannicy, którzy drzewo srogie na stepie zapaliwszy, powiązanych tatarów żywcem w ogień rzucali, tak każdym, jakoby worem rozmachując. Oczywiście na to mi powiedzą optymiści, że mieli „wujka”, który umarł jako czerstwy, różowy staruszek lat dziewięćdziesięciu dwóch, który codziennie do obiadu i kolacji chlał „literatkę” vel „angielkę” czystej wódy, albo babkę, która zakrapiała się od rana „ziółkami”, czyli wychlewała co dwie godziny jedną małą wódeczkę zabarwioną jakąś, nieszkodliwą zresztą, trawką. Pod pewnym względem są to porządne stworzenia… Ja z nimi żyję w przyjaźni… kiedy się spotykamy… Ale czasem zaczynają dokazywać, przyznaję, a wtedy… cóż, nie można im zaufać, to fakt. Gdy Zbawiciel spytał ich, kogo szukają, odpowiedzieli: „Jezusa Nazareńskiego” Lecz gdy im rzekł: „Jam jest” — padli na ziemię i nie śmieli na Niego podnieść ręki, i aż dopiero po powtórnym pytaniu chwycili Go. Było im tak swobodniej i gdy ludzie poczęli się schodzić, oboje występowali już, jako młoda para.

---

rozen na prosiaka

Opublikowane 24.04.2021 przez Admin

— Wybacz wasza książęca mość — rzekł Bogusław, zwracając się do Janusza, który jeszcze ochłonąć nie zdołał — wiem, że nie mogłeś inaczej postąpić, że cała Litwa by zginęła, gdybyś był za moją radą poszedł; ale przecie, czcząc cię jako starszego i kochając jak brata, nie przestanę z tobą o Jana Kazimierza się spierać. — W Torze napisane jest: „Nie będziesz się im kłaniał”. Tak nimi napełnili alkierze i uszy białogłowskie, iż nasze panie, jeśli nie przyswoiły sobie treści, to przynajmniej pozór mają taki: przy wszelakiej rozmowie i materii, by nawet najbardziej poziomej i pospolitej, rade posługują się nowym i uczonym sposobem pisania i mówienia, Hoc sermone pavent, hoc iram, gaudia, curas, Hoc cuncta effundunt animi secreta; quid ultra Concumbunt docte Przytaczają Platona i św. Pretorianie towarzyszący Winicjuszowi pozostali w tyle. — Niedoczekanie twoje Tfu Tfu, na psa urok. Co za głupstwo dręczyć się właśnie na progu wyzwolin od wszelkiej udręki Jako narodziny nasze stały się narodzinami wszech rzeczy, tak samo nasza śmierć sprowadzi śmierć wszech rzeczy. Nie mogły po prostu oderwać od niego wzroku. Jutro jedziemy na piknik, jaki młodzież wyprawia damom. W tekście „kosmogonicznym” ten sam cel osiąga Tuwim, nadając rzeczownikowi „chaos” rodzaj nijaki: chaos młode. — Tak jest, biedny synaczku, gotuje ci zdradę, tobie i ojcu twemu. — Teraz spokojnie — W mieście mówili, że Dorosz się ruszył niespodzianie — rzekł kupiec. milano narożnik

Miłosierne w tobie serce, żeś dla tego człeka nie bała się pokrwawić.

---

szarpaki

Opublikowane 28.03.2021 przez Admin

Tu przeciwnie: panuje taka cześć dla miłości, że wszyscy stają natychmiast po jej stronie i poczynają spiskować na korzyść zakochanych. Z rozkoszy, bogactwa, władzy, chwyta więcej, niż może ogarnąć; chciwość jego niezdolna jest do miary. O arystokracyi myślę, iż jeśli istotnie racyę jej bytu stanowią historyczne zasługi przodków, to większość tych zasług jest u nas tego rodzaju, że spadkobiercy ich powinni włożyć włosiennice i posypać sobie głowy popiołem. Zadawałem sobie pytania o rodzaj pragnień, wywołujących rumieniec na tych policzkach delikatnych niczym płatki kwiatu, pragnień, których nie ujawniało spojrzenie jasne bezsłoneczną jasnością przedświtu, pamiętające dni, o których ona nic mi nie powie. Co za brednia, Chrystusem jestem przecież ja”. — Niech diabli porwą życie Wszystko mi jedno — odpowiedział Wołodyjowski.

---

---

---

---