rant do ciasta

rant do ciasta

Opublikowane 15.02.2021 przez Admin

Nie znajduje tu już miejsca, gdyż poczestne zajęła klatka z nieruchomym ptakiem. Twierdzenie to nie może wszelako zgoła tyczyć prawdziwego chrześcijanina; śmiertelnym jeno i ludzkim wierzeniom przystało wchodzić w serce człowieka ludzkimi drogami. Podstawą jej była osobowość pisarza psychopaty, mistyczny żar, z jakim poglądy swe głosił, posługując się przy tym demagogicznymi chwytami redaktora sensacyjnego brukowca czy mówcy wiecowego, ta osobowość, która jednocześnie znajdowała wyraz w budzącym zgorszenie życiu prywatnym zawodowego poligamisty, sługi szatana. Nieraz zawiązując niesłychanego koloru krawat lub kładąc jakieś nowe korty z bajecznymi lampasami myślał sobie: „No, teraz przecież zauważy” Sam Srul odnosząc mu nowe ubranie mawiał: „Ny W takich spodniach to choćby z psieprosieniem do hrabianki można iść”. Ona bowiem pozostała wierna złożonej przysiędze. Nikt powołany nim się nie zajął, więc leży on na drodze polskiej.

noże masarskie dicka - „Z góry mi przeznacza, czym mam być — pomyślał Kmicic — ale póki można, będę politykował.

Ale jeśli pierwszego nikt nie skarał, jeśli nikt się nad nim nie pomścił, jeśli nikt nie bronił Chrystusa w godzinę męki, któż zechce tego ukarać, kto zetrze węża, zanim go cezar wysłucha, kto go zgładzi, kto obroni przed zgubą braci i wiarę w Chrystusa A Urban, który siedział dotąd na kamiennej cembrowinie, powstał nagle i rzekł: — Ja to uczynię, ojcze. — Wątpiłaś — rzekła. Teraz dopiero poznaję, żem był głupi, bo mogłem i żeniaty na wojnę iść, a tu mnie delicje czekały. Zachi do Usbeka, w Paryżu. Więc Odys z synem wpadli w nieprzyjaciół roty, Siekli mieczem i bodli dwusiecznymi groty, I jak raz by wycięli wszystkich co do nogi, Gdyby nagle nie zagrzmiał nad nimi głos srogi I nie powstrzymał strony. Dziwna rzecz, jak w wielkiem nieszczęściu mogą drażnić rzeczy małe.

---

przekladnie do maszynki 32

Opublikowane 26.03.2021 przez Admin

— Eustachy musi wiedzieć coś pewnego, skoro się tak rączo bierze do rzeczy.

Opat patrzał czas jakiś na Zbyszka wytrzeszczonymi oczyma. Słońce jeszcze wysoko, a on już z pola schodzi i żreć woła Mówię mu, jak komu dobremu, grzecznie: „Ty złodziejski potrecie, to gospodarz jeszcze w polu, a ty już do dom” Ale „sufraganie” mu nie mówiłam, tak mi Panie Boże dopomóż… A żeby jego… W tym miejscu wójt przywołał do porządku obwinioną, uczyniwszy jej uwagę w kształcie zapytania: — Nie stuliszże ty mordy, utrapiona Nastąpiła chwilowa cisza, sąd począł się namyślać nad wyrokiem i — co za delikatne poczucie sytuacji — pięciu złotych nie przysądził żadnej stronie, ale tylko, tak dla zachowania swej powagi, jak i dla przestrogi wszystkim zakochanym parom w całej Baraniej Głowie, skazał skarżących się na odsiedzenie jeszcze dwudziestu czterech godzin w cellowym więzieniu i na zapłacenie na kancelarię po rubli srebrem jeden. A Maćko spojrzał na niego i przez chwilę trzymał go pod zimnym wzrokiem, następnie zwrócił się do starego i rzekł spokojnie: — Wiecie, mój bratanek z jedną mazurską dziedziczką się ożenił i wiano zacne wziął. Cicho się zrobiło w Wodoktach, aż ta cisza zdziwiła pannę Aleksandrę; w uszach jej jeszcze brzmiały słowa pana Andrzeja, słyszała jeszcze jego śmiech szczery, wesoły, w oczach stała bujna postać młodzieńca, a teraz po tej burzy słów, śmiechu i wesołości takie dziwne nastało milczenie. — Bywaj — krzyknął Wołodyjowski zwróciwszy się ku drzwiom. — Dopiero co tu przybyłeś i oczywiście o niczym nie masz pojęcia. Ale przyjemność łatwego sięgania jest wielka i tak się szybko człowiek „wysięga”, że potem nie zostaje mu nic, a sięganie trwa dalej i ogranicza się tylko do zamiarów. Czy zgodzić się na pozorne wyzdrowienie i zmarnować wysiłek długiej i ciężkiej komedii Fabrycy znowuż nie mógł ani sobie przebaczyć gwałtu, jaki zadał sercu ukochanej, ani wyrzec się zamiaru. — Na skręcenie karku pójdziesz Czyś ty zwariował — Hanusz — rzecze ojciec do mnie — ten dobry człowiek lepiej drogę zna; idźmy, kędy on każe; jakże ty możesz lepiej od niego wiedzieć Ścisnąłem ojca za ramię na znak, aby nic nie mówił i nie przeszkadzał, a sam podchodząc do Jowana, który był przystanął, pistolet mu do piersi kieruję i rzekę: — Jeżeli już karki kręcić mamy, to wolę na prawo, a nie wiem jeszcze, czy skręcę lub nie skręcę, ale to wiem, że jak tylko piśniesz, zdrajco, łeb tobie kulą roztrzaskam Jowan stał chwilę cały nieruchomy, jakby go kto w głaz przemienił, aż nareszcie mówi: — To taka wdzięczność twoja To na życie mi godzisz za to, żem ci ojca uratował, zdrowia, a nawet gardła mojego narażając Idźcież wy sobie kędy chcecie, do samego czarta sobie idźcie, a ja z wami już żadnej nie mam sprawy I tak rzekłszy, chciał odskoczyć od nas i w las biec, ale jam tego oczekiwał, i zaraz z pistoletem ku niemu, wołając, że strzelę, jeśli się tylko ruszy, a mój ojciec w tej chwili ułapił go za kark i sztylet mu pokazał. Kto o starym u nas nie słyszał Zresztą co do mnie, mówiąc szczerze, nie smakowali mi Broniczowie do tego stopnia, żem w końcu machnął ręką. Wyleczony, powtórnie wyleczony… I wiecie, co ten fanatyk zamierza uczynić Trzeci raz sobie zaszczepić syfilis, aby się przekonać, czy „leczenie abortywne”, o którym marzył Ehrlich, jest możliwe.

---

graef wk 72

Opublikowane 08.08.2021 przez Admin

Może chory… Idę i w bramie domu, w którym mieszka, wpadam na doktora Szumana. To jeno sztuczki słowne, którymi nas mamią Ale, ponieważ mogą być poniekąd użyteczne, nie chcę ich tutaj zaczepiać; znalazłoby się i w tej książce dosyć rzeczy tego rodzaju, w rozmaitych miejscach, albo z zapożyczenia, albo przez naśladownictwo. Okrutny los, a może jakieś przekleństwo dotknęło jego córkę. — Rzekłby ktoś, że szukasz pozorów, aby się oddalić ode mnie — rzekła wreszcie z niezwykłą tkliwością — ledwieś wrócił z Belgirate, znów chcesz jechać. Ach, gdyby naprawdę tak było Teraz dotarli już do celu. Mam w sobie zawsze dwóch ludzi: aktora i widza. fotel ogrodowy biały

Róża Tyszkiewiczowa, Fr.

---

sterylizacja jaj

Opublikowane 13.05.2021 przez Admin

Architas Tarentyńczyk, powracając z wojny, w której był naczelnym wodzem, znalazł wielki nieporządek w domu i gospodarstwie, zgoła ziemie leżące ugorem z niedbalstwa rządcy; zaczem kazawszy go przywołać: „Ha — rzecze — gdyby nie to, że jestem w gniewie, ładnie bym cię oporządził”. Prędzejby mu oddano każdą z tych dziewczyn, gdyby, zamiast zyskownego przedsiębiorstwa, miał jaki obdłużony majątek, lub gdyby, żyjąc jak wielki pan, zjadał po prostu procenta od kapitału, albo nawet i sam kapitał. Bo zarówno oficjalna opinia literacka w Polsce burżuazyjnej wyrzekła się tych, którzy doszli do komunizmu, jak wyrzekli się ich właśni towarzysze. Z seraju w Ispahan, 10 dnia księżyca Gemmadi II, 1711. Jurand stał jeszcze długo, zanim podniósł róg i uderzył weń powtórnie. Stąd szarpiące jasnowidztwo swego położenia, rozdrapywanie ran umyślnie wyolbrzymianych, które jest chyba zadośćuczynieniem, rekompensatą za niemożliwość zerwania z podłożem, będącym winowajcą zaniku silnych uczuć i indywidualności. Pod nazwiskiem i adresem grubymi literami dopisano: Właściciel domu. To rzekłszy zwrócił konia i uderzając z lekka laską po głowach i twarzach tych, którzy mu stali na drodze, odjechał z wolna do pretoriańskich szeregów. — Mów Coś ty powiedział jego ekscelencji w powozie Co za bies rozplątał ci język, tobie, który stoisz zawsze jak tuman, ile razy pytam cię o co Co tobie wpadło… — mówił rządca z niesłychaną gwałtownością. I ogarniało ją coraz większe poczucie winy, a zatem i skruchy. Nie ze złością my tu i jadem przeciw niemu przyjechali, jeno z żalem, że zbytników przy sobie trzyma.

---

---

---

---